En ineens was Grumpy heftig in een stoeiend gevecht met iets geels. Omdat het geklemd lag tussen vier pootjes moest ik iets dichterbij gaan kijken om te zien wat het was. Hmm, dat is vreemd het was mijn vaatdoekje, hoe had hij die nou te pakken gekregen? Zou ik hem hebben laten vallen, of ..... Nee niks of, mijn katten komen nooit op het aanrecht dus moet ik het doekje wel hebben laten vallen, toch? Hetzelfde zal de volgende dag wel gebeurt zijn met mijn afwas sponsje, die ineens midden in de kamer lag. Maar toegegeven de kattensnoepjes die ik diezelfde avond neer lag, controle voor de zekerheid, en die de volgende ochtend verdwenen waren, maakte het ineens duidelijk. Een van de twee had de weg naar het aanrecht gevonden.
En eigenlijk wist ik ook al wel wie. Dopey die het eng vindt om in het raam kozijn te springen, die niet zo nodig onbekende wegen wil bewandelen zou in deze best weleens de onschuldige partij kunnen wezen. De schuldige partij, Grumpy genaamd dus, moest nu alleen nog betrapt worden......
In de volgende dagen kwamen en gingen de sponsjes, maar geen een keer kon ik iemand betrappen op heterdaad. En telkens wanneer ik bezig was met zijn eten, en bijna verwachtte dat hij elk moment de sprong zou kunnen gaan wagen, bleef hij netjes naast me op de grond zitten. En toen op een zekere avond, hoorde ik wat in de keuken. Zo stil mogelijk sloop ik erheen, en kwam nog net op tijd de keuken binnen om hem met zijn kopje nog net uit zijn etensbakje te zien komen. De spons weliswaar vlak naast hem, maar netjes op de grond. Ik dacht dat ik hem waarschijnlijk nooit zou kunnen betrappen. Ze horen me natuurlijk altijd al van verre aankomen, dus kunnen ze zo een onschuldige pose aannemen.
Toen ik van de week een glaasje water ging halen en de keuken binnenkwam lag hij daar ineens, volledig relaxed op het koele aanrechtblad, te chillen. Hij keek me aan met een blik van 'hey', en ik kon alleen maar lachen. Moet het aanrecht maar zo onaantrekkelijk mogelijk maken voor hem, zodat hij niet meer zo nodig daar hoeft te zijn, want afleren zal ik het waarschijnlijk wel niet. Mijn kleine deugniet!!
