De kleine ontdekker

Ook vandaag staat de balkon deur weer open, Dopey zit al een tijdje verstopt zoals gewoonlijk, en Grumpy heeft zijn grootste angst overwonnen, en loopt een beetje te schooien over het balkon. Soms zit hij in de deuropening en probeert zo de wereld te overzien. Ik zit een tijdje naar hem te kijken en probeer de wereld, zijn wereld (het balkon en de blauwe lucht daarboven) door zijn ogen te zien. Hij schrikt van de onverwachtse geluidjes, maar niet meer genoeg om hem te doen vluchten, en verbaasd zich over de vogels die hoog in de lucht hun prachtig vleugelspel tonen. Een bak met steentjes die al een paar jaar op het balkon staat (te lui om het weg te gooien) trekt eveneens zijn aandacht, en een voor een probeert hij de steentjes naar binnen te brengen. Waar ik natuurlijk gauw een stokje voor steek. Een vlieg die wanhopig probeert om binnen te komen, wordt met haviksogen in de gaten gehouden. Wanneer het bij toeval toch lukt, wordt hij door de kamer heen nagejaagd door mijn grote kleine held. Een balkon, met hoekjes en gaatjes gevuld met kleine troepjes, een uitdaging, een klein stukje wereld gevuld met nieuwe avonturen waar hij 's nachts in zijn slaap nog een tijdje bij weg kan dromen. Zijn oogjes worden wat zwaarder, het is tijd om even een dutje te doen, maar een volgende vlieg heeft zich inmiddels aangediend en doen zijn ogen steeds opnieuw weer groot worden. Het jagersinstinct draait overuren. Hij besluit iets verder de kamer weer in te gaan, ik denk dat de vermoeidheid het gaat overwinnen. Hij gaat op zoek naar z'n broer, die verscholen achter wat dozen in de rommelkamer luistert naar zijn eigen versnelde hartslag. Voor hem hoeft de buitenwereld niet zo, te veel herrie. Zijn wereld is groot genoeg achter het raam aan de binnenkant, met de deur stevig dichtgetrokken. En Grumpy ......? Die probeert alle nieuwe ontdekkingen een plek te geven, zodat de buitenwereld net zo vertrouwd voelt als de binnen wereld. Mijn kleine ontdekker.......... !!!!