Een balkon momentje

Ik heb weer een balkonmomentje uitgekozen, geen dwang dit keer, maar gewoon rustig afgewacht. Zoals verwacht was Grump de eerste die heel voorzichtig het balkon naderde. Vanuit de deuropening ruiken en scannen, en elke keer weer terug de kamer in. Maar ineens kwam het momentje dat hij het eerste pootje de balkonvloer liet aanraken. Uiteindelijk heeft hij zo'n dertig vierkante centimeter onderzocht. Draaiend rondom zijn eigen as, maar dan toch weer gauw naar binnen. Dopey was spoorloos, en dat betekent meestal verstopt zitten uit angst. Na diverse keren roepen, verscheen er dan toch een klein koppie vanachter de bank vandaan. Grote ogen, en een beetje in elkaar gekropen. Heel langzaam komt hij van z'n veilige plek af en zo sluipt hij door de kamer richting de middels weer gesloten balkondeur. De onzekerheid druipt eraf. Grumpy echter, loopt door de kamer alsof hij zojuist de mount Everest beklommen heeft. In een jolige bui rolt hij over de vloer met een zelfverzekerdheid die zijn weerga niet kent. Hij heeft de ervaring geproefd die Dopey nog niet aandurft. Zijn balkon momentje komt vast nog wel een keer, en dan zijn ze waarschijnlijk niet meer te houden....... Ach, ik kan de tv altijd nog naar buiten rollen.