Op nogal lompe wijze probeert hij om tussen het dekbed en de overtrek zijn plaats te vinden, hij ligt graag ergens tussen of onder iets. Scherp gefocust op elke minuscule beweging die hij door het dekbed heen kan onderscheiden, plant hij zorgvuldig de aanval. Het is de uitdaging van de vroege ochtend uren, een oud spelletje op een nieuwe manier. Ik kijk naar het gesloten gordijn waarachter ik de contouren van Grumpy kan ontdekken, en besef hoe anders ze zijn. Hoe groot is het verschil in het karakter van mijn katten, en hoe ze soms zo op elkaar lijken.
Wanneer ik thuiskom, na een dag werken, open ik voorzichtig de deur. Ik zie een neusje verschijnen gevolgd door de rest van z'n koppie, hij kan niet wachten om naar buiten te ontsnappen. Ik moet de grootst mogelijke moeite doen om met mijn boodschappen om hem heen te kunnen laveren, maar dat doe ik natuurlijk met veel plezier. Eenmaal buiten staat hij even stil, het is net of hij even nadenkt wat te doen ..... Rondsnuffelen of ..... Hij keert om en kom gauw naar binnen gelopen om te kijken wat er in die tassen zit. Zijn nieuwsgierigheid wint het elke keer. Zij hang naar de aai over de bol is ook groter dan zijn behoefte aan frisse lucht. (Niet voor niets een binnenkat).
Grumpy zit soms ook te wachten in de gang als ik thuiskom, maar soms komt hij al rekkend en strekkend uit de kamer lopen. Schijnbaar ongeïnteresseerd loopt hij met een blik van 'wat een drukte allemaal om niks'. Maar komt toch ook gauw even de aai over de bol halen. Als ik hun eten aan het klaar maken ben, gaat hij opzichtig naast me op de grond liggen. Hij doet nog net niet kuchen, maar zend wel een blik naar boven met de stille mededeling van 'hè doe eens ff kriebelen, want ik heb jeuk'. Ja en wie ben ik dan om dat niet te doen. Even kriebelen onder zijn kinnetje, en even de losse haartjes van zijn lijf verwijderen. Even een momentje voor ons tweetjes.
In de avond als ik uitgezakt op de bank hang komt als eerste Dopey naar me toe, hij komt me halen voor een spelletje. Als ik niet of te laat reageer komt hij het spelletje brengen, vaak in de vorm van een balletje. Ik heb het door en ik gooi hem weg. Vrolijk rent hij er achter aan, en brengt hem weer terug. Het was niet precies wat hij voor ogen had, maar voor nu voldoet dit ook wel even. Grumpy is meer de afwachtende kat, maar soms heel soms zit ook hij voor me met een balletje of een rietje of wat dan ook, en kijkt me verwachtingsvol aan ... Ik pak het rietje (of balletje of wat dan ook), en gooi het de kamer in. Hij rent er achterna, stopt vlak voor hij bij het gegooide object is en loopt weg. 'Ze snapt het weer niet, wil ik spelen, gooit ze het weg, wat een dom mens hebben wij toch', ik hoor het hem bijna denken. Hij heeft zijn eigen manier van spelen en soms vergeet ik dat weleens, sorry!
Het zijn broers en maatjes van elkaar, ze spelen samen, stoeien samen, eten samen en ze helpen elkaar met wassen. En elke keer wanneer ik denk ze door en door te kennen, verbazen ze me weer. En laten ze zich weer van een andere kant zien. Het blijft genieten!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten