Jouw eten is mijn eten

Zijn bakje zit vol met iets van vlees wat ie lekker vindt, maar zijn nieuwsgierigheid naar mijn eten is net wat groter dan de trek in zijn eigen eten. Dus zodra ik met mijn bordje naar de kamer loop om te gaan eten, neem hij nog een paar grote happen (denk ik zo maar) en rent achter me aan de kamer in. Hij springt naast me op de bank en probeer uit alle macht te kijken wat er op m'n bord ligt. Z'n neusje gaat de lucht in en probeert de geur op te snuiven. Met beide voorpootjes op mijn bovenbeen onderneemt hij de eerste poging om op mijn bord te komen...... Hm lukt niet, andere kant dan maar. En zo is hij bezig om vanaf diverse kanten van mijn eten het zijne te maken. Ondertussen in de keuken staat er iemand zich tegoed te doen aan een bakje overheerlijk vlees, of eigenlijk twee bakjes. Want er staan er tenslotte twee, dus lekker genieten dan maar. Inmiddels is in de woonkamer de "aanval" min of meer gestaakt. Vanaf de armleuning van de bank wordt ik aangestaard met de meest zielige oogjes die je je kunt voorstellen, maar ik probeer ze te negeren. Er ligt een stukje vlees apart op mijn bord wat ik hem straks zal geven. Inmiddels komt, uitgegeten in de keuken, er een tweede paar oogjes bij zitten op de grond. Minder smekend, maar gewoon in afwachting kijkend. Eindelijk is mijn bordje leeg, op die paar stukjes na die ik voor hun heb bewaard..... De restjes mogen ze hebben, en als het echt helemaal op is gaat hij, met zijn zielige blik inmiddels weer op neutraal gezet, op weg naar de restjes in de keuken. Wat een mazzel dat er gelukkig nog genoeg over is daar. Eet smakelijk jongen.