Het wonder dat regen heet!

Op deze wat frisse dag loopt Dopey wat verveeld door de flat te struinen. Hij mauwt een beetje bij de deur, brengt wat balletjes (waar hij niet achteraan rent als ik ze weggooi), en gaat af en toe even kijken bij z'n broer op het balkon. Grump heeft het helemaal ontdekt, het beschermde buitenleven. Hij is een ware balkonofiel. Snuffelt een beetje of ligt gewoon lekker te liggen, en snuift zo de frisse buitenlucht op. Soms komt hij even naar binnen om een rondje door de kamer te maken, maar gaat dan toch weer naar buiten. Ik schat in dat hij zo naar binnenkomt, want het ziet er inmiddels naar uit dat het zo gaat regenen. Maar hoe mis kan ik het hebben....... De eerste druppels kleuren het grijze balkon donker en laat dat nou zijn interesse wekken. Hij probeert de vlekjes te pakken, wat natuurlijk niet lukt, en springt er vervolgens uitdagend omheen. Links, rechts overal vallen de druppeltjes, en zelfs een stukje worst kan hem niet verleiden. Wat zijn dit toch een grappige plekkies. Vanaf een klein stukje nog droog balkon, beziet hij hoe het balkon zich langzaam verkleurt. De verbazing is zichtbaar in zijn oogjes, hij ziet vanalles vallen, maar kan niets vinden of pakken. Hoe vreemd is dat. Ik roep hem, en hij komt even binnen om te kijken wat er is. Toch maar even voelen, hij zal heus nog wel droog zijn...... Vergissing twee. Hij is lekker 'nat' geregend (eigenlijk een beetje vochtig), en dat toont mij dan weer aan hoe weinig ik van katten weet. Of misschien is het wel de aantrekkingskracht van het wonder dat regen heet.