Schuldgevoel, misschien ken je het ook, maar ik heb er zeker weleens last van. Altijd al gehad, en dat zal heus niet veranderen in de toekomst. En dat zit me sinds de komst van de dwergen soms behoorlijk in de weg. De koning van het geven van een schuldgevoel is zeker Dopey. Op het moment dat ik mijn jas of schoenen aan ga trekken gaat hij zich duidelijk zichtbaar 'verstoppen', z'n koppie zakt wat weg tussen de schouderbladen en dan kijkt hij me aan met z'n meest wanhopige blik. "Ga jij nou weg zonder mij?"........
Op de dagen dat ik werk heb ik er minder last van, want iemand moet toch het geld binnen brengen, en dus geen schuld gevoel. Maar de avonden of de dagen dat ik vrij ben, werkt dat schuldgevoel dubbel. Als ik eenmaal weg ben gaat het wel goed, maar voor ik weg ben. Ik verontschuldig mij meerdere malen, of probeer m'n jas stiekem aan te trekken, maar voor ik het weet zit hij in de bekende pose naar me te kijken van onder de tafel vandaan. Dus vanaf nu maar niet meer iedere dag in m'n vrije week op pad met de fotocamera, maar gewoon lekker een dagje thuis plannen........ En kijken naar m'n slapende katten !?!
Oja, en als ik wel weg ga, springt ie pal voor het moment op de krabpaal in de hal, en kijkt me bijna kwijlend aan ....... Tijd voor een snoepje........ En dat krijgen ze dan ook als ik weg ga. Ik denk dat Dopey als ik weg ben oefent op zijn desperate blik, zodat het in de ochtend als het tijd is een extra snoepje oplevert. Nou vriend, ik zal je zeggen ............ Het werkt !!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten