Nee nee, ff wachten nu niet weer een katten verhaal, we doen het dit keer even anders....... Laat ik even beginnen met mezelf voor te stellen, mijn naam is Dopey en ik ben een stoere kater van 1 jaar oud. Nou ja misschien niet echt stoer, niet zoals m'n broer maar toch heus wel een beetje. Dit keer zal ik mijn of liever gezegd onze kant van al die verhalen eens laten horen. Dus geen KATTENLEVEN deel 11, maar MENSENLEVEN deel 1.
Het begon een klein jaar geleden, toen wij besloten om een mens te nemen, hoewel het mens denkt dat zij ons gekozen heeft. Maar goed, we namen haar omdat ze zo lekker achter onze oortjes kon kriebelen. Maar we wisten toen natuurlijk nog niet wat het inhield, het hebben van een mens, die ervaring hadden we nog nooit gehad. Kan ook niet natuurlijk omdat we net een paar weekjes oud waren. Ik was natuurlijk al 13 weken, maar m'n kleine broertje was er pas tien (bijna). Ons mens moest nog wel even getraind worden, en nu nog steeds zijn we daar mee bezig (ze is een beetje hardleers). Om te beginnen wil ze de hele tijd kroelen, nou mens...... Niet met ons natuurlijk, neem dan maar een....eh...... Nou ja weet ik veel. En ze maakt ook een rommel nog in huis, leggen wij lekker de kattenbaksteentjes in een grote kring rondom de kattenbak (dan is hij makkelijker te vinden), gaat zij het opvegen. Pfffffff, nou ja we blijven maar volhouden, misschien gaat ze het ooit nog begrijpen. Maar ze heeft ook wel leuke dingetjes hoor. Zo geeft ze ons lekkere hapjes, en kriebelt ze nog steeds lekker achter onze oortjes, en onder de kinnentjes..... Mmmm zo lekker is dat. Ach een mens is gewoon een mens, en daar zullen we aan moeten wennen denk ik, maar er is een hoop over te vertellen hoor. Maar dat doen we dan de volgende keer....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten