Ik voel de koude tocht langs m'n voeten (de deur staat alweer een stukje open), en Grumpy ligt op de deur mat van de buurman, die op de een of andere manier een vreemde aantrekkingskracht op hem uitoefent. Dopey ligt veilig naast me op de krabpaal, 'buiten' is leuk maar alleen als ik ook in de buurt ben. De zon komt voorzichtig langs de lamellen binnen stralen, en de vogels zingen er lustig op los. Het is zomaar een zaterdagochtend in april.
En hoe gek het ook klinkt, zelfs ik ontkom er niet aan om zo af en toe iets aan de schoonmaak te doen. Je kent het wel, even lekker met een sopdoek door het huis heen razen. Gelijk even de krabpalen ontdoen van de balen met katteharen, en even weer lekker alles fris en fruitig maken. Bij het zien van de emmer en sopdoek, is Dopey weg (bang dat ie moet helpen misschien?), en komt pas weer tevoorschijn als ik klaar ben. Da's tenminste 1 dwerg waar ik even geen last van heb. Op het moment dat ik begin met 'ontharen' van de krabpaal, krijgt dwerg nummer 2, inmiddels naar binnen gekomen, de kolder in z'n kop, en springt van plateau naar plateau terwijl hij me uitdagend aankijkt. Oké, schoonmaken met hindernissen moet lukken, dus ga ik onversaagd door. Overal waar ik aan het soppen ben is Grumpy ook, het is natuurlijk ook hartstikke interessant, tenslotte zien ze dit niet vaak, hahahaha. Waar ik geweest ben met de sopdoek, springt Grumpy boven op om te ruiken. En natuurlijk pootafdrukken en niet te vergeten, nieuwe haren achter te laten. Zelfs op de plaatsen waar hij normaal nooit komt, komt ie nu wel. Ik probeer 'm nog het portiek in te lokken, vindt ie leuk.......... Maar nu even niet natuurlijk. Nee lekker in de weg lopen, en als eerste overal pootjes op zetten. Ach en wie ben ik om daar tegen in te gaan. Ik ben tenslotte maar gewoon de poetsmadame..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten