Kontjes in de lucht

Voor het tv-meubel zie ik twee kontjes de lucht insteken, ze wiebelen een beetje, verwisselen zo af en toe van plaats, maar komen telkens terug in positie. Er ligt daar dus iets, waar ze niet bij kunnen, maar wat hun interesse voldoende weet te wekken. Een van de dwergen springt achter het meubel, een plek dat bezaaid met snoeren ligt, en probeert vanaf die kant om het gewenst voorwerp te pakken. Nee lukt ook niet, dan maar weer aan de voorkant. Het is een leuk gezicht, maar besluit ze desondanks toch maar even te helpen. Ik kijk en zie iets liggen in het donker, en met m'n net te dikke armpjes probeer ik het te pakken. M'n armband drukt in m'n huid en laat, ik weet het zeker, vast een mooie blauwe plek achter. Probeer het nogmaals met de andere arm, maar die is even dik, dus wederom geen succes. Gelukkig zit daar een flexibele armband, dus die arm zou ongeschonden het strijdtoneel moeten kunnen verlaten. De katten lopen steeds nerveuzer om me heen, en willen het gewilde onderwerp nu nog liever hebben. Dus maar even opzoek naar iets lang en duns, en dat wordt gauw gevonden in de vorm van de kattenhengel. Ik krijg het niet in een keer te pakken, maar na wat hengelen komt het voorwerp dan toch te voorschijn. Ik ben inmiddels ook wel benieuwd wat het is, dus dring ik me tussen de dwergen door, en ga eveneens met de derrière de lucht in om te kijken naar...... Een propje aluminiumfolie!!!! Een van de dwergen geeft er nog een tik tegen, rent er voor de vorm nog half achteraan, springt op tafel, en gaat lekker liggen slapen. Ik kijk om naar dwerg twee en zie dat hij inmiddels de krabpaal bestegen heeft, en dat ook zijn luikjes aan het dichtvallen zijn. En daar zit ik dan, met m'n kont in de lucht, voor een propje aluminium folie. En moet ondanks mezelf toch even smakelijk lachen.