Het rode licht

Daar zit ik dan, 48 en in kleermakerszit midden in de woonkamer. Op de grond voor me, draait een rood vlekje schijnbaar doelloos zijn rondjes op het tapijt. Links en rechts van me liggen in jachthouding twee dwergen. Ogen volledig gefocust op het rond draaiend lichtje. De uitvinding van het laserlampje is wat katten betreft de uitvinding van de eeuw. Een eindeloze jacht op iets wat zich nooit zal laten pakken. Grumpy heeft inmiddels de aanval ingezet, en laat de snelheid en flexibiliteit van de katachtigen zien. En hij is snel, meerdere malen lukt het hem om het lichtje 'onder' zijn pootjes te laten verdwijnen. Maar ja, zoals dat gaat me een ronddraaiend lampje......, het draait gewoon door. Dus zo gewonnen, zo geronnen. Maar hij houdt vol, hij gaat links, rechts en draait rondjes om z'n as. Dopey beziet alles, en met een blik van " mij zou het wel lukken", wacht hij zijn kans af. Eindelijk na enkele minuten constante jacht, maakt Grumpy even plaats voor Dopey. Uitgestrekt gaat hij even uitblazen, maar met de ogen volledig nog gericht op het rode gevaar. Dopey heeft het strijdtoneel inmiddels betreden, en gaat vol goede moed door waar Grump het liet afweten. Geen moment krijgt het lampje rust, een constante aanval lijkt hem nog sneller te doen rondgaan. Dopey lijkt steeds wat verbaasder te kijken als het lampje voor de zoveelste maal weer heeft kunnen ontsnappen. De nagels van de dwergen doen de tapijtvezels opvliegen. Ach zo hebben ze in ieder geval nog iets te pakken. Het lampje stopt met branden, de 15 minuten zijn om. Aan twee kanten hoor ik het gesnuif van de vermoeidheid. Zoekend lopen ze nog even over vloer, en gaan vervolgens even lekker liggen uitrusten. Wat een heerlijk speel momentje.......... Hopelijk lukt het me nog om overeind te komen, ik word tenslotte ook al een dagje ouder.